Rozdział 80

Rok temu nie przejęłabym się tym ale...teraz nauczona przez los nie mogę przełamać się jeśli chodzi o mężczyzn.  Usnęłam dopiero około 5. O 8 do pokoju wleciał Michał z Dawidem i zaczęli krzyczeć:

-A co tu się dzieje?-zaczął krzyczeć Michał

- Co tu było?-zawtórował mu Dawid.

-Pęto czy ty...- chciał się wydrzeć na niego Michał.

- Zamknijcie się.-jęknęłam. - To była najgorsza noc w moim życiu.

- O czyżby Pęto się nie spisał?

-Zamknijcie się...-powiedział Krzysiek przecierając oczy.

-To wytłumaczysz mi co robisz z moją siostrą w jednym łóżku?

- Śpię.- powiedział wstając.

- W samych bokserkach?

- Stary przecież wiesz, że zawsze tak śpię.

- To jak znaleźliście się w jednym łóżku?-dopytywał się Dawid.

-Bo najpierw przepaliła się żarówka.

- Najpierw zająłeś moje łóżko koło okna.

- Potem burza.-kontynuował- Jeszcze ta zaczęła skiełczeć, że boi się duchów.

- No to się zlitowałem i poszedłem do niej, żeby się nie bała.

- O nic Cię nie prosiłam. Sam wepchałeś się do mojego łóżka.- fuknęłam.

-Ale między wami...

- Ja rozumiem. Jego możesz oskarżać o takie rzeczy, bo w końcu ma taką ksywę jaką ma, ale... mnie?

- Ej...- jęknął Lijewski.

Po całej dyskusji poszłam ogarnąć się do łazienki.

Zjadłam z chłopakami jajecznice usmażoną przez babcie, a potem dalej się ogarnęłam i poszłam do salonu. Włączyłam swojego laptopa i założyłam słuchawki na uszy. Popisałam na fejsie z Aśką i poskarżyłam się na chłopaków potem pisałam z Wroną, a gdy już skończyłam zadzwoniłam do rodziców.  Pogadałam z nimi, a potem zadzwoniłam do Osmanego. Okazało się, że u nas są jeszcze Elena, Matej i Wiktorija (siostra Mateja.), i że ten świetnie się bawi w jej towarzystwie.

Zabolało. Znowu...Nawet nie wiem czemu. Jesteśmy przyjaciółmi i miałam wrażenie, że mu na mnie zależy, a z kolejną jego nową miłością czuję się coraz gorzej. Puściłam sobie moją ulubioną piosenkę U2 i leżałam na kanapie zwinięta w kłębuszek, a w uszach miałam słuchawki. Do pokoju nagle wpadł Dawid z Krzyśkiem.
 -Grasz w karty?
 - Nie. Zmęczona jestem doła mam. Chyba idę się przejść.
 - Idę z tobą. Samej Cię nie puszcze i muszę trochę Krakowa zwiedzić i poprzypominać sobie co gdzie jest. - Jak tam chcesz.-powiedziałam i wstałam z kanapy.
 Poszliśmy się ubrać, potem ciocia jeszcze krzyknęła przez okno żebyśmy wrócili na 13, bo obiad i ruszyliśmy w stronę rynku. Panowała cisza, która mnie krępowała:
 - To długo znasz się z Michasiem?-zapytałam, żeby rozbudzić jakąkolwiek konwersacje.
 - Od 4 klasy podstawówki.
 - Długo.-uśmiechnęłam się.
 - No, a ty często przyjeżdżasz do Krakowa?
 - Znaczy jak byłam mniejsza to wiesz byłam tu na okrągło i grałam z Michałem i Dawidem w ręczną, a potem moje życie się skomplikowało i jestem tu rzadziej.
 - Rozumiem. A tam w tej odległej Italii? Masz kogoś?
 - Nie... Wiesz może i jestem młoda, ale życie w tych miłosnych sprawach mnie nie oszczędza. Wiesz niby potem wszystko każdemu wybaczam, bo taka jestem, ale potem taka rysa potężna na sercu pozostaje.-odpowiedziałam
.- A ty?
 - No ja już mówiłem. Szukam tej jedynej tylko czasem mam wrażenie, że przez własną głupotę jej jeszcze nie znalazłem, bo czasem lubię wykorzystać trochę kobiety.
 - Nie powinnam tego popierać, ale kobiety często robią to samo. A wracając do tej wymarzonej. Ja wierze, że gdzieś tam kiedyś ktoś nasz los zaplanował i jak mamy z kimś być to niestety, a czasami stety nie ominie nas to za żadne skarby świata.
 - Trochę w tym racji jest. Lubie Cie.
 - Ja Ciebie też, ale dzisiaj ja śpię pod oknem.
 -O nie. Miejsca Ci nie oddam.  -Ale dzisiaj i tak spałeś na tym pod ścianą.
 -No to własnie teraz chce na tym pod oknem.
- Znów będę się bała...
 - Dobra oddam Ci ¼ mojego łóżka.
 - Ale ja chce sama spać.
 - O całym łóżku możesz tylko pomarzyć.
-Dobra zadowolę się tym co mi dasz.

-Dziwnie to zabrzmiało.-zaczęliśmy się śmiać.

-Tak to prawda.-uśmiechnęłam się.

-Magiczne miejsce.

-Potwierdzam info. Ogólnie to chyba będę studiować tutaj.

-W Krakowie?

-No. Wynajmę sobie małe mieszkanko. Zacznę jakiś fajny kierunek i zobaczymy. Nie wybiegam w przyszłość.

-A w ferie co robisz?

*

Rozdział jest. Wymęczony i krótki... Wiem sorry. Postaram się w najbliższym czasie poprawić i dodać coś długiego. 

Piszcie w komentarzach, bo lubię jak to robicie i jest mi cholernie miło :)