Rozdział 37.

Nwm czy dalej pisać tego oto bloga, bo pod poprzednim rozdziałem były tylko 3 wasze komentarze co mnie załamało. Rozumiem, że te opowiadanie nie musi mieć 100 komów pod każdym postem ale liczyłam bym przynajmniej na nędzne 10. Mam do was  prośbę każdy kto przeczyta ten rozdział i mu się spodoba niech napiszę w komentarzu chociaż głupią emotikonkę, bo to motywuje, a Ci którzy chcą niech powiedzą co im się nie podoba co by zmieni i co mogę zrobić, żebym miała więcej komentarzy, bo pod każdym czytanym blogiem przeze mnie zostawiam komentarz co o nim sądzę i zostawiam linka, ale jak komów nie ma tak nie ma.
Dobra teraz was nie zatrzymuje i daje rozdział w wasze rączki ;D
*

Wyczołgałam się z łóżka i założyłam kurtkę oraz buty po czym wyszłam z domu. Niecałą minutę później przyjechał Winiar.

-Cześć.- wsiadłam do auta.

-Witaj.

-Co tam chciałeś?

-Nic. Pogadać jak za starych dobrych czasów. Dawno nie gadaliśmy.

-Też prawda. To może się przejdziemy?-zaproponowałam.

-Jasne. –powiedział.

Gadaliśmy tak krążąc po mieście przez dobrą godzinę. O czym? Właściwie o niczym specjalnym. Takie zwykłe rzeczy. Niby zwykła rozmowa, a czuję się już całkiem inaczej.

-Dostałem od Ciebie zaproszenie na 18 ale nie mogę przyjść, bo razem z Dagmarą jedziemy na 30 rocznicę ślubu jej rodziców więc proszę prezent.

-Przecież wiesz, że mi nie chodzi o prezent.

-Ale jednak. Fajnie dostać miły upominek.

-Dziękuje. Nie musiałeś.

-Dobra nie pierdziel tylko leć do domu, bo Ci nos odpadnie z zimna zaraz.-zaśmiał się, puścił mi oczko i zniknął w swoim samochodzie, a ja skierowałam się do domu. Zdjęłam buty odwiesiłam kurtkę i wchodziłam po cichu do dużego pokoju gdy nagle ktoś włączył lampkę i ujrzałam tam siedzącego w fotelu Gregora.

-No proszę, proszę o 1 w nocy na godzinne spacerki z Winiarskim się wychodzi.

-O! Proszę przypomniało Ci się o mnie! Skończyłeś dymać  Judytkę to pomyślałeś „Sprawdzę teraz co robi Ania! ”

-Mówiłaś mi, że mam nawet nie próbować jej zaliczyć.

-Tak. Dokładnie ale ty miałeś mnie w dupie  i tak robiłeś swoje.-powiedziałam z szklanymi oczami i głosem, który sugerował, że zaraz wybuchnę płaczem.

-No i tego nie zrobiłem! Nawet jej nie dotknąłem. Przyrzekam.

-To co z nią robiłeś przez 3 godziny u siebie w pokoju??-powiedziałam, a po moim policzku spłynęły 3 łzy.

-Wiem, że to może wyglądać bardzo dziwnie ale…… Ja z nią tylko gadałem. Uspokój się i nie płacz. Ostatnio jesteś strasznie rozhisteryzowana.

- Ostatnio jesteś strasznym chujem.- powiedziałam wchodząc po schodach i zamykając się w swoim pokoju.- Nieczułym na ludzki krzywdy i uczucia innych .-dodałam rzucając się na łóżko potem już całkiem się rozpłakałam. Wstałam koło 8. Poszłam do łazienki tam się ogarnęłam i ubrałam. Zeszłam na dół. Byłam sama. Żadnej żywej duszy. Nagle przypomniało mi się o prezencie od Winiara.

Wyjęłam małe pudełeczko i były to kolczyki z małymi kryształkami  po bokach w kształcie gwiazdek. W środku była też karteczka ”Mam nadzieję, że Ci się podoba. Daga wybierała.”

Zamknęłam pudełko i rzuciłam się na kanapę w salonie. Parę chwil później do salonu wparowała mama:

- Hej Słońce.

-Cześć.

-Co tam robisz?

-Telewizję oglądam. Nie wiesz może czy Dawid wstał mieliśmy przejść się do parku.

-Dawid poszedł z Grześkiem gdzieś już po 7 i powiedzieli, że wrócą koło 12 muszą załatwić parę spraw.

-Aha…Smutne własny brat cioteczny wolał Grześka ode mnie…

-Nie marudź-uśmiechnęła się moja mama i poszła do łazienki

Całe południe zleciało mi na leżeniu w siwych pumpach i białym rozciągniętym t-shirtcie  Grześka.

-Co Ci?-zapytała Magda schodząc po schodach i ziewając.

-Nic. Nudzę się i oglądam telewizję.

-Coś się stało?-zapytała.

-Niee…Czekam na Grześka. Musze go chyba przeprosić.-westchnęłam.

-Pokłóciliście się?-zapytała

-Mniej więcej.-powiedziałam patrząc w 48 calowy telewizor.

-Hmmm…A o co poszło?

-O spacer z Winiarem o 1 w nocy.-powiedziałam całkiem obojętna.

-Z…Z…Z tym Winiarem? Z tym siatkarzem? Przyjmującym Skry i reprezentacji polski i wgl.

-Tak.-powiedziałam.

Ok.11 do domu wpadli dziwnie uśmiechnięci chłopacy. Popatrzyłam się na Grześka i powiedziałam:

-Możemy porozmawiać?-zapytałam.

-O nie! Jeżeli masz zamiar na mnie nakrzyczeć i powiedzieć mi znów, że jestem chujem i innym takim to sobie daruj. Wytrzymam bez tego.

-Chce Cię przeprosić i pogadać, ale w 4 oczy.-powiedziałam.

-Dobra. Chodź do mnie do pokoju-powiedział ciągnąc mnie za rękę.

Wpadliśmy do jego pokoju i powiedziałam:

-Przepraszam ja wcale tak o tobie nie myślę to emocje mną tak targały.

-Ja też nie powinienem być taki wścibski. Nie moja sprawa z kim wychodzisz na spacery. Nawet jeżeli jest to mężczyzna który ma żonę i synka i wychodzisz z nim na spacer o 1 w nocy.

-Grzesiek! Przecież wiesz, że to tylko kumpel. Nie mogę tego zrobić Dagmarze.-powiedziałam.

-Wiem. Tylko. Nie kłóćmy się już  o takie rzeczy. –powiedział przytulając mnie.

-Dobra.-powiedziałam.

Leżeliśmy tak z godzinę gadaliśmy i przytulaliśmy się po czym do pokoju Grześka wpadła moja babcia:

-Zenuś! Nie do wiary! Chyba miałeś rację! Oni są razem!- wpadła i wypadła moja babcia z pokoju, a my zaczęliśmy się śmiać.

-Chyba pójdę im to wytłumaczyć nie chcę się pół godziny na obiedzie tłumaczyć.

-Babciu ale to nie tak! Ja go tylko przepraszałam, bo wczoraj się strasznie pokłóciliśmy.-powiedziałam

-No na pewno. Ja wiem swoje. Starszej babci nie okłamiesz.

-Ale ja Cię nie chcę okłamać.

-To po co się z nim przytulałaś?-zapytała się.

-Bo….-chciałam powiedzieć ale przerwał mi Grzesiek wpijając się namiętnie w moje usta.

-Tak ma pani rację jesteśmy razem ale nie chcemy, żeby ktoś wiedział. Zachowa pani to dla siebie. Rozumie pani. Nasza słodka mała tajemnica.-powiedział Grzesiek śmiejąc się.

-Tajemnica…Hmmm…Tajemnica. Lubię tajemnice drogi młodzieńcu. Dobrze niech będzie, że nikomu nie powiem.

-Panu Zenkowi też?-upewniał się Grzesiek.

-No wiesz…Zenek to inna sprawa.

-Proszę przyrzec.-powiedział Grzesiek.

-Przyrzekam. –powiedziała-Teraz możecie już iść i być spokojni. To zostanie między naszą trójką. –powiedziała moja babcia.

Grzesiek wziął mnie za rękę i znów poszliśmy do jego pokoju:

-Co to było?-zapytałam.

-No oszczędziłem Ci godzinnego tłumaczenia i tak pewnie twoja babcia by Ci nie uwierzyła i by każdemu powiedziała, że jesteśmy razem co jest nie prawdą, a tak to…

-Musiałeś mnie całować?-zapytałam.

-Wieeesz. Żeby było wiarygodniej.

-Grzesiek…Musze Ci coś powiedzieć

-Co tam?-zapytał.

-Bo widzisz Grzesiek ja Ci muszę powiedzieć, że od tego sylwestra nie traktu….-chciałam już powiedzieć cała prawdę gdy mama krzyknęła:

-Obiaad!

-Dokończymy po obiedzie-powiedziałam smutna i wstałam z łóżka

Weszliśmy do kuchni gdzie każdy już siedział. O dziwo Grzesiek nie siedział już koło Judyty, a koło mnie.

-To powiedz Grzesiek Ania jest bardzo zła?

-Ja nie narzekam. Mogło być gorzej. Anka i tak jest aniołem prawie. Nie licząc tego tygodnia.

-Taa…Mieliśmy trochę spięć…

-Trochę? Ty się chciałaś przeprowadzić do internatu nawet z środy na czwartek w nocy nie odbierała moich telefonów i spała u swojej koleżanki w internacie.

-Bo… Trzeba było nie zaczynać.

-Tak, a potem nawet jak się pogodziliśmy to były przez 3 dni non stop awantury. Ja już w sumie tak sobie po cichu po tych naszych awanturach siedziałem w fotelu i czekałem kiedy wpadną do nas funkcjonariusze policji.

-Taka zadyma była?-zapytała Magda.

- Prawie talerze szły. –powiedział Gregor.

-Coś czuje, że musimy wam w najbliższym czasie niezapowiedziany nalot z tatą zrobić. –stwierdziła moja mama.

-Nieee! Gregor! Po co ty to mówiłeś!

-Bo….  Sam nie wiem. Miałem taką zachciankę.

-To ty będziesz przyjmował moich rodziców. – zaśmiałam się.

- No dobra. Skończmy ten temat. No to Grześ co tam u twojej dziewczyny? Tej…- mój tata zapomniał imienia.

-Martyny… O właśnie! Mogę wam powiedzieć rymowankę o tym imieniu!

-Nie proszę Cię…-zawył Grzesiek.

-Dawaj.-powiedział wujek.

-Ale tam jest niecenzuralne słowo.

-Jedno?- upewnił się dziadek

-Tak.

-To jedziesz. – powiedział tata.

-Wszystkie Marty i Martyny to skurwysyny! – zarymowałam.

-Aniaaa! Grześkowi teraz jest smutno! - Powiedziała moja mama.

-Nie prawda. Grzesiek znał tą rymowankę Martyna zresztą już też.

-Nie żartuj sobie, że powiedziałaś tą rymowankę prosto w oczy tej biednej dziewczynie.

-Tam. Prosto w oczy od razu. Nie tam… Żadne prosto w oczy.

-Nie to raczej było tak ”Cześć. Jestem Martyna”, a Anka „Hej Ania.” Anka się odwraca idzie do pokoju i w drodze po cichu mówi wszystkie Marty i Martyny to skurwysyny.

-No i tu  przyznać musisz rację!- zaśmiałam się.

-Nie powiem przy wszystkich, że moja dziewczyna jest… dziwna. Fakt ma swoje zagrania ale jest miła i fajna i ładna…

-Ma też donośny głos nie zapomnij też o tym- zaczęłam się śmiać ale na szczęście moja rodzinka nie załapała tematu. –Zresztą ona nie ma dziwnych zagrań ona ma idiotyczne zagrania. Któregoś wieczora tak o 8 wracam z treningu i zostawiam torby w pokoju i idę do kuchni. Robię sobie herbatę i kanapki, a ta „Grzesiek jest mój odpierdol się od niego. ”

-A ty jak na to zareagowałaś?-zapytała się Judyta.

-Najpierw zaczęłam się śmiać z jej głupoty wniebogłosy ale potem… Krzyknęłam do Grześka „Weź to coś ode mnie! ” To było coś takiego! No ale! Ona zachowała się nienormalnie. Bo po pierwsze ja wtedy byłam z Bartkiem, a po drugie ja nawet nie siedziałam wtedy z Grześkiem, bo to był taki okres, że się tylko mijaliśmy, bo albo Rusek i Kamiński do Ciebie przychodzili albo jacyś tam inni.

-No zrozum dziewczynę! Taki Grzesiek zjawia się raz na milion ja to bym o niego walczyła. –powiedziała moja mama.

-To skąd ta pewność, że między nami nic nie ma?-zapytałam się.

-No bo jesteś za głupia i doceniasz wszystko dopiero jak to stracisz. Zobaczysz Grzesiek weźmie ślub, a ty będziesz mówić ”Jaka ja byłam niedorozwinięta, że z nim nie kręciłam.” –powiedziała moja mama, a ja byłam w szoku, że ona zna takie słownictwo.

-Mamo! 18 lat mam! Nie swataj mnie! Przyjdzie czas poznam kogoś nowego albo rozwinę w innym kierunku jakąś znajomość i wiesz. Teraz muszę się wyszaleć na pewno nie będę brać ślubu przed 24 rokiem życia. Zresztą Grzesiek jest dla mnie za stary. 7 lat różnicy. Trochę dużo. – powiedziałam.

-Taka różnica to nie żadna patrz ty będziesz miała 31 on 38. Nie widać. Ty masz 18 on 25. Taka różnica jest do przeżycia.

-Okey ale może serio ja nie chcę na razie nikogo mieć. Nie swataj mnie z nikim. Proszę…

-Dobra. Dzieciaki już po 15. Zacznijcie się ogarniać, bo nie zdążycie. - Zarządził mój tata.

My się zebraliśmy. Ja poszłam do mojej łazienki przy sypialni, a Grzesiu biedaczek został bez łazienki. Magda zajęła wraz z Judytą jedną łazienkę, a Dawid drugą.

-Chodź. Przygarnę Cię.

-Jak miło. Tylko, że ja muszę wziąć prysznic.

-Przez te szyby nie widać kto się kąpie ale widzisz co robią inni w łazience. Sorry wyszła bym ale nie mogę muszę włosy wysuszyć i zrobić sobie tapetę i takie tam.

-Spoko. Tylko muszę się gdzieś rozebrać. Weź sobie ręcznik rozbierz się u mnie w pokoju i przyjdź tu obwinięty ręcznikiem. Potem jak wejdziesz to się odwiniesz i położysz ręcznik na tej ściance. Proste?-zapytałam się go.

-Jesteś najlepsza i najwspanialsza. Kocham Cię. – pocałował mnie w policzek.

-Tak wiem. Jak siostrzyczkę. Wolałabym żebyś pokochał mnie jako kobietę.-powiedziałam sama do siebie pod nosem. Suszyłam włosy i nawet nie zwracałam uwagi na Grześka.

Ok. 17 30 byłam gotowa. Położyłam się do siebie na łóżko, a obok mnie zaraz pojawił się Gregor. .

-Właśnie zapomniałem Ci się pochwalić.

-Co się stało?-zapytałam.

-No wiesz. Nie jestem już z Martyną.

-Od??

-2 godzin, bo trochę Cię okłamałem, że pozwoliła mi tu jechać. Nie pozwoliła i powiedziała, że czeka do mnie do soboty do 16 jak się nie zjawie w Gdańsku to jest definitywny koniec.

-Czyli możesz dzisiaj rwać tyle ile chcesz.

-Nie raczej dziś, będę sobie siedział z tobą spokojnie siostro.

-Ej, a twoi rodzice nadal myślą, że jestem  twoją dziewczyną.

-Tak i co najgorsze namawiają mnie na zaręczyny. Masakra.

-Ja nie będę brać z tobą ślubu! Wybacz! Mogę zrobić dla Ciebie wiele wytrzeć Ci spodnie w kroku jak ubrudzisz je sosem musztardowo-miodowym albo nawet zrobić z siebie pajaca i frajera ale ślubu nie będzie.-zaśmiałam się.

-To może chociaż poudajemy , że się zaręczyliśmy, a potem ja coś sknocę i o.

-Pogadamy jutro. Teraz czas na balety i fajne dupy.- zaśmiałam się,

-Masz jakieś ładne koleżanki?

-Ja mam tylko takie.-zaśmiałam się.  

-Ej! Już czas się zbierać.- wparował do pokoju Dawid.

-Idziemy.-powiedziałam podnosząc się z łóżka- Grzesiek?

-Słucham?

-Weź mnie pilnuj żebym czegoś nie odwaliła. Znaczy odwalać mogę tylko, żebym nie zabalowała zbytni o z jakimś chłopakiem.

-Spoko.-powiedział wychodząc z pokoju.

Ja i Grzesiek pojechaliśmy z moimi rodzicami, którzy jak mówią będą pilnować nas młodzież.

A Judyta, Magda i Dawid wzięli samochód taty Magdy i Judyty i pojechali za nami.

Ok.19 byliśmy na miejscu.

-Nieźle to wygląda.- powiedział Łomacz  wchodząc.

-To dobrze.

 -Zaraz powinni się pojawiać pierwsi ludzie. Więc tu poczekajcie, a my pójdziemy zobaczyć czy wszystko gra do kuchni.

-Ok.-powiedziałam.

Usiedliśmy sobie na scenie na, której rozstawiony był sprzęt muzyczny. Potem pojawili się Dawid, Magda i Judyta, a 2 minuty po nich Marcin, Krzysiek, Olka i Kaśka.

-Sto lat! –zapiszczała Olka rzucając się na mnie.

-Dzięki.

-Hej.-uśmiechnął się Marcin.

-Czeeść! Jak ja Cię dawno nie widziałam!

-Bo dawno Cię w Bełchatowie nie było.

-Tak. Też prawda.- zaśmiałam się.

-Proszę. Od naszej czwórki.- powiedział Krzysiek wręczając mi małą torebkę na prezent.

-Dzięki. –uśmiechnęłam się.

-To co czekamy na resztę?

-Owszem. -Zaśmiałam się.

-To może w między czasie przedstawisz mi tego ów chłopaka, który za tobą stoi.

-A! Zapomniałam. Moi drodzy to jest Grzesiek. Mój przyjaciel z, którym mieszkam w Gdańsku.

-A ten o, którego Kurek był zazdrosny!- zaśmiała się Olka.

-On był zazdrosny o Grześka?! Kiedy!-zdziwiłam się.

-Mój ukochany braciszek cały czas utrzymuje kontakt z panem. K nawet się przyjaźnią i co więcej on mu powiedział po tym meczu w Gdańsku 2 tygodnie temu, że teraz to na pewno do niego nie wrócisz, bo widać, że kochasz Grześka i siedział u nas w mieszkaniu pół nocy załamany.

-Błagaaam! To takie…-zaczęłam

-Chore.-dokończył za mnie Grzesiek.

-Właśnie. – powiedziałam.

-Dobra my spadamy zająć miejsca potem się zgadamy.

-Spoko. Zajmij też dla mnie Ola. –uśmiechnęłam się.

-I dla mnie. Ale wiesz tak koło Ciebie.-puścił oczko do brunetki.