Rozdział 43

Obudziła mnie mama rano

-Ania idę do pracy. Wrócę o 18. Mam zebranie zarządu.

-Ok.

-W lodówce masz obiad.

-Co przygotowałaś?-zapytałam przewracając się na brzuch.

-Lasange i masz jeszcze krem z brokułów.

-Dziękuję. Świetnie. Dobranoc.-powiedziałam kładąc poduszkę i dalej i idąc spać.

-Czasem nie mogę uwierzyć, że jesteś moim dzieckiem.

-Też Cię kocham.-powiedziałam.

Wstałam koło 12. Potem ubrałam się i poszłam z Aśką na zakupy. Następnie poszłyśmy do kina. Potem wróciłam do domu i zjadłam obiad na kolację. Następny dzień spędziłam na gadaniu z Grześkiem na skype pakowaniu się i wyszłam na rolki z Aśka.

W środę przyjechał Wronka. Pochodziłam trochę z nim po mieście. Potem jeszcze pograliśmy na PS3 i poszliśmy spać. Od rana moja mama zawiozła nas na lotnisko i obraliśmy kierunek Włochy. Odebrał nas Juantorena. Serio?

-Gdzie ojciec?-podeszłam wściekła.

-Też się cieszę, że Cię widzę. Raphael spadł ze schodów wiesz nagły wypadek.

-Nie ważne. Wrona chodź idziemy. Nie będę z tym czymś jechać jednym samochodem.

-Daj spokój...Ania. Cześć Andrzej Wrona jestem.

-Cześ....

-Nie zaprzyjaźniaj się z wrogiem.-powiedziałam łapiąc go za ramię i ciągnąc na postój dla taksówek.

-Nie wyłupiaj się. Twój tata chciał żeby nas zabrał to z nim pojedziemy.

-Właśnie Ania.

-Wrona. Pogarszasz jeszcze bardziej swoją sytuację.

-Anka. Chodź.-powiedział Andrzej.

-Właśnie o co się wykłócasz.-powiedział Juantorena.

-Nie odzywaj się do mnie. Dla mnie umarłeś.-powiedziałam po włosku tak, żeby Wrona nie wiedział o co chodzi.

-Boisz się, że twój chłopak się o nas dowie?-zapytał z tym kpiącym uśmieszkiem.

-Nie. Ja i Andrzej nie jesteśmy razem. To mój przyjaciel .Mój chłopak jest w Polsce .-powiedziałam.

Potem tylko gniewnie zmierzyłam go wzrokiem i wsiadłam razem z Wroną do jego samochodu.

Gdy zobaczyłam, że nie jedziemy w kierunku mieszkania ojca zapytałam się:

-Gdzie nas uprowadzasz? Tłumoku.

-Posiedzicie trochę u mnie w mieszkaniu, bo twój tata prosił, żeby mu nie przeszkadzać bo z Raphaelem i tą nogą to mega poważna sprawa, a że nie dał mi kluczy, bo był już u Raphaela jak dzwonił to posiedzisz sobie ze swoim koleżką tu.-powiedział po włosku.

-Nienawidzę Cię.

-Rozmawiasz ze mną to jakiś postęp.-uśmiechnął się do lusterka, a ja tylko przewróciłam oczami i oparłam się o fotel.

Gdy dojechaliśmy i weszliśmy do jg mieszkania powiedział:

-Czujcie się jak u siebie w domu w moim królestwie. Szczególnie ty Aniu.

-Gdzie podziałeś swoją narzeczoną?-zapytałam.

- Nie mieszkamy razem. Rozstaliśmy się niedługo potem jak pojechałaś do Polski wszystko mi powiedziała

-Ahaaa...Tego to ty mi nie musiałeś mówić.-powiedziałam obojętnie opadając na kanapę.

-Jeżeli chciałem?-zapytał się

-Wiesz nie obchodzi mnie co ty chcesz czego nie. Ja mam swoje życie i swojego chłopaka, ty masz swoją narzeczoną i zaraz będziesz mieć dziecko.

-Nie będę mieć dziecka, a z nią wszystko skończone.

-Po co mi to mówisz....Jak to nie będziesz mieć dziecka?-zapytałam rozkojarzona.

-Okłamała mnie. To nie moje. Zdradziła mnie.

-A więc jednak zła karma wraca.-zaśmiałam się i oparłam głowę o ramię nic nie świadomego Wrony.

Po godzinie gdzie Wrona za kumplował się z Osmanym i gadali sobie  o jakiś dyrdymałach zadzwoniłam do taty.

-Gdzie jesteś?

-.....

-TO SIĘ BUJNIJ ! Nie będę na Ciebie z Andrzejem w nieskończoność czekać.

-....

-Dobra. NARA.-powiedziałam rozłączając się.

-Uspokój się Ania.-zachichotał Juantorena.

-Nie mów mi co mam robić.

-Nie na prawdę wyluzuj. Zadzwoń do Grześka może on Cię uspokoi.- powiedział Wrona po angielsku.

-Kogo?-zapytał Juantorena.

-Jej chłopaka. Chyba tylko on umie ją uspokoić.-zaśmiał się Wrona.

-Aha...-powiedział rozkojarzony Juantorena.

Pół godziny później zjawił się tata. Zgarnął mnie i Andrzeja. Gdy wróciliśmy zostawiliśmy tylko bagaże i wyszłam z Wroną na spacer. Po drodze natknęłyśmy się na Elene:

-O Ania! Z nieba mi spadasz!-krzyknęła Elena.

-Hej. Co się stało?-zapytałam.

-Potrzebuje świadkowej. Wypadło na Ciebie. Moja kumpela się rozchorowała także leży z 40 stopniową gorączką i na ślubie na pewno nie bd, a moja siostra jak na złość powiedziała, że nie może zostać świadkową, bo zaszła w ciąże, a to przynosi pecha jak się jest w ciąży świadkową.

-Ale..

-No proszę. Niby mogę poprosić jeszcze jakieś kumpele i kuzynki ale chcę, żebyś była to ty.... Nie wiem ale mam do Ciebie większe zaufanie niż do moich kumpeli z, którymi dorastałam.

-Dobrze...Mogę być tylko czy ja się nadaję?

-Nadajesz. Zadzwoń do Osmanego on Ci wszystko wytłumaczy, bo jest świadkowym. Ja muszę lecieć. Wiesz ostatnie przymiarki.

-Eeee..Ale ja....

-Paaa kochanie. Zadzwonię jutro o 10.-powiedziała i szybko poszła przed siebie nie zważając na żadne moje krzyki.

-Co się stało?-zapytał mnie Andrzej.

-Właśnie zostałam wkręcona, żeby zostać świadkową na ślubie Eleny i Kazyiskiego. Razem z Osmanym.

-To trochę dziwne.

-Trochę?-zapytałam śmiejąc się.

-Właśnie. Opowiedz mi całą historie odnośnie tego Osmanego czemu się tak nie lubicie.

-Nie ma żadnej historii. Po prostu się nie lubimy-skłamałam.

-Aniaaa...Znam Cię.. Musi być coś za co go tak nie lubisz.-powiedział.

-Nie chcę o tym gadać. To już zamknięty rozdział. Wracamy?-zapytałam się.

-Jasne-odpowiedział środkowy.

Gdy już wpełzliśmy do domu pokazałam Wronce gdzie śpi przygotowałam mu ręcznik itd.  Gdy Andrzej brał prysznic ja siedziałam i jadłam w kuchni migdały. Nagle rozdzwonił się mój telefon odebrałam:

-Halo?

-Cześć.-powiedział Kubańczyk.

-A to ty. Nie spojrzałam na wyświetlacz. Nara!-powiedziałam

-Nie poczekaj! Sprawę dotyczącą ślubu mam.

-Ty? -zapytałam podejrzliwie.

-Tak. Jaki mam kolor krawatu założyć wiesz, żeby do sukienki Ci pasował.

-Posłuchaj mnie uważnie Juantorena. Ja na ten ślub idę z Wroną, a nie tobą i to do mojej sukienki musi pasować krawat Wrony, a nie twój.

-Ale jesteśmy świadkami, a wiesz na zdjęciu ma być wszystko idealnie.-przekonywał mnie.

-Załóż czarny. Daj mi spokój i nie dzwoń.-powiedziałam rozłączając się.

-Nie ale poczekaj!-znów krzyknął.

-Co znowu?-westchnęłam.

-Musimy się spotkać.

-Ja nic z tobą nie muszę.

-Rozumiem, że nie chcesz mnie znać i tak dalej ale tu nie chodzi o nas.

-Nas nie ma-odpowiedziałam chłodno.

-No chodzi o ślub trzeba wszystko omówić itd.

-Dobra. To kiedy?-zapytałam.

-Jutro rano o 8 u Ciebie w mieszkaniu.

-Dobra. Nara.-powiedziałam  rozłączając się.

Potem z łazienki wyszedł Wrona. Poszłam do łazienki i wzięłam prysznic. W oddali było słychać rozmowę mojego taty z Andrzejem.

Gdy już byłam ogarnięta i umyta wpadłam do dużego pokoju gdzie rozmowa trwała, a głównym tematem była siatkówka:

-Wrona? Obejrzymy jakiś film?

-Jasne.-odpowiedział.

-Tato chcesz z nami obejrzeć?

-Nie. Mam jeszcze papiery i takie tam sprawy do załatwienia.

-Ok.-powiedziałam rozsiadając się na kanapie i patrząc jak mój tata wchodzi do swojego gabinetu. Cały wieczór spędziłam na oglądaniu z Wroną filmów. Ok.1 w nocy poszliśmy do swoich pokoi. Oczywiście musiałam sobie ustawić budzik na 6 rano, bo Juantorena robi nalot od rana. Ciekawe jakie sprawy na temat ślubu chcę omawiać.  Obudziłam się rano i po wojnie stoczoną z moimi powiekami wstałam i poszłam do łazienki. Szybki prysznic, potem się ubrałam. Ogarnęłam, posprzątałam z grubsza w pokoju i robiłam sobie śniadanie. Płatki Lion z mlekiem. Gdy dobiegł mnie dźwięk dzwonka do drzwi.

-Zwariowałeś? Wszyscy śpią. Nie dzwoń tym dzwonkiem palancie tylko wchodź.

-Gdzie?-zapytał wchodząc do mieszkania.

-Kuchnia.-wskazałam pomieszczenie.

Usiedliśmy i zaczęłam jeść płatki:

-Chcesz śniadanie?-zaczęłam.

-Nie. Ja już jadłem. Zresztą ja tu w innej sprawie. Tu masz plan przygotowań.

-Co?-zapytałam patrząc się na niego jak na kosmitę.

-Plan przygotowań. Wiesz masz dokładnie zaplanowane gdzie i o której musisz pójść z Eleną. Ja mam to samo tylko z Kazyiskim. Właśnie! Jeszcze jedna sprawa! Dziś Elena ma panieński wszystko jest zorganizowane tylko musisz ją po prostu zabrać z domu i doprowadzić pod klub Galaxy.

-Okey.-odpowiedziałam.

-Kazyiski też ma kawalerski i powiedz temu swojemu chłopakowi.

-To nie jest mój chłopak!-powiedziałam zła.

-Dobra przyjacielowi od spraw...

-Zamknij się Juantorena! To tylko mój kumpel i nie snuj żadnych głupich insynuacji na jego i mój temat!-powiedziałam.

-Dobra. Powiedz po prostu Andrzejowi, że wpadniemy go zabrać o 20. Ma być gotowy.

-Ok. Tylko on ma być w miarę trzeźwy. Proszę wiem doskonale ile wy umiecie wypić ale on po takiej ilości to będzie się zataczać i do ślubu nie wytrzeźwieje.

-Dobra.-zaśmiał się Juantorena.

-Na pewno?

-Widzę, że Ci na nim zależy. To po co mam go upijać.

-Znów zaczynasz swoje głupie insynuacje to mój kolega i chcę żeby nie miał kaca na ślubie, bo jeżeli wy wypijecie takie  normalne dla siebie ilości to on już będzie się zataczać i 4 dni trzeźwieć.

-Dobra. Spoko. Będzie cały i zdrowy. Masz moje słowo.

-Ostatnio twoje słowo już dla mnie nic nie znaczy. Niestety.-powiedziałam odstawiając pustą miskę do zlewu.

-To co mam zrobić, żebyś mi uwierzyła?

-Nic. Przyprowadź go z tej imprezy trzeźwego. Po prostu.

-Okey. To ja się będę zbierać. Cześć. -powiedział otwierając drzwi.

Nagle odezwała się we mnie reszta człowieczeństwa i powiedziałam:

-Poczekaj! Nie chciałam Cię urazić tymi słowami!

-Nie. Spoko. Powiedziałaś to co myślisz. Zresztą już dawno zasłużyłem na takie traktowanie.

-Przepraszam. Serio. Ostatnio chyba nawet swojego kota potraktowałam dużo lepiej niż Ciebie teraz.

-Każdemu się zdarza. To do zobaczenia.

Dzień zleciał mi na poprawkach sukni Eleny i chodzeniu po galerii z Wroną. Wieczorem gdy wróciliśmy do domu zaczęliśmy się szykować ja na panieński, Andrzej na kawalerski. Gdy zobaczyłam jak ubrał się Andrzej powiedziałam tylko:

-Będziesz mieć branie.

-Nawzajem.-odpowiedział środkowy.

-Dobra to ja wychodzę. Za 10 minut powinni być po Ciebie chłopacy. Klucz zostawiłam Ci na ladzie w kuchni..

-Okey. Pa.-odpowiedział całując mnie w policzek ja zgarnęłam tylko torebkę i wyszłam.

Po około 8 minutach byłam w mieszkaniu Eleny. Zgarnęłam dziewczynę i pojechałyśmy do klubu. Tam czekały jej bliskie przyjaciółki i najbliższe kuzynki. Przedstawiłam się i z nimi przywitałam, a potem zabawa zaczęła się na całego. Od kolorowych drinków do panów, którzy robili przed nami striptiz. Dziewczyny nie szczędziły alkoholu ja zachowałam umiar i wypiłam tylko 3 drinki. Około 3.30 skończyłyśmy zabawę. Wróciłam do mieszkania. Wrony jeszcze nie było. Nie mogłam usnąć, bo martwiłam się wiem co potrafi zrobić Kazyiski i Juantorena. Siedziałam w salonie okryta kocem i oczekiwałam powrotu środkowego.

Około.5 nad ranem usłyszałam jak ktoś próbuje wcelować kluczem w dziurkę od drzwi. To nie wróżyło nic dobrego. Postanowiłam się nad nimi ulitować i poszłam otworzyć drzwi. To co zobaczyłam wprawiło mnie w oszołomienie. Juantorena i Kazyiski podtrzymywali Wronę, który był kompletnie zalany

* 

Jest i i 43! Weny ciągle brak. Czyli pisanie gówna i szajsu ciąg dalszy . Komentujcie, bo mnie to motywuje.