Rozdział 39

Przepraszam za błędy ale jestem strasznie zabiegana, że nawet nie mam czasu sprawdzić. Zrobiłam tez jakimś cudem niedawno zakładkę bohaterowie. Możecie zajrzeć i obczaić bohaterów. Co do dalszych losów naszej kochanej Anki mam naprawdę niecny plan ... Piszcie co wam się na blogu podoba. Co niezbyt i z kim ma być waszym zdaniem Ania. Postaram sobie wziąć jakoś wasze zdanie pod uwagę. Chociaż już myślę nad zakończeniem i pewnie niektórzy z was będą niezadowoleni, a niektórzy bardzo zadowoleni ale na razie  tworze sobie w mojej głowie tylko wstępny zarys, bo do końca długo i pewnie jeszcze z parę razy zmienię swoją decyzję. Co dalej. Wczoraj siedząc i oglądając mecz byłam zdruzgotana, że nie zobaczę chłopców w Finałach LŚ w Argentynie i nie będę miała kogo oglądać o 2 w nocy. Teraz myślę już tylko o moim kochanym Memoriale w Płocku na, którym będę i o ME. W tych dwóch imprezach  pokładam całe nadzieję w naszych orzełkach.
*
-Właściwie… To jest taka jedna. W sylwestra ją poznałem i ciągle o niej myślę…- odpowiedział.
-No to zagadaj do niej… Zaproś ją gdzieś…Obczaj co lubi i zrób jakąś skromną i miłą niespodziankę. Mówię Ci laski to lubią, a przynajmniej ja. – znów się uśmiechnęłam.
-Pomyśle.-odpowiedział, a w jego głosie można było wyczuć rozczarowanie??
Dalszy spacer minął dobrze. Pogadaliśmy sobie i ogólnie dowiedzieliśmy się o sobie kilku rzeczy.  Gdy już odprowadził mnie pod dom powiedział:
-To do zobaczenia. Mam nadzieję, że w najbliższym czasie.
-Też mam taką nadzieję.-powiedziałam nachylając się i chciałam pocałować go w policzek i wtedy on się odwrócił, a nasze usta się spotkały.
Szybko się od niego oderwałam i powiedziałam:
-Przepraszam, nawet nie wiesz jak mi głupio. Ja nie chciałam to niechcący.-zaczęłam się tłumaczyć ale przecież taka była prawda.
-Rozumiem. Spokojnie. Nic się nie stało. –odpowiedział.-Teraz leć, bo rodzinka na Ciebie czeka. Zgadamy się- powiedział uśmiechając się, a ja tylko odwróciłam się z uśmiechem na twarzy i wpadłam do domu.
-Na spacerku z Wroną się było! No ładnie, ładnie! W dodatku te buzi przed domem! Już całkiem bleee.-powiedział Grzesiek.
-Byłam na spacerze z Andrzejem, bo ty zniknąłeś na pół dnia i nie miałam co robić, a w dodatku ja go chciałam pocałować w policzek! To nie moja wina, że się odwrócił! – powiedziałam nie zdając sobie sprawy z tego, że moja boska rodzinka na mnie patrzy.
- Jaki Andrzej? Czemu go nie przyprowadziłaś? To twój nowy chłopak?- zapytała się moja mama
-Tak. Nowy chłopak Ani.- odpowiedział Grzesiek.
-To nie mój chłopak tylko kumpel! Jezu! Chodźmy i jedzmy już! Głodna jestem!- powiedziałam próbując się wymigać od tematu Wrony.
Usiedliśmy przy stole i jedząc rozmawialiśmy na różne tematy. Posiedzieliśmy tak z Grześkiem do około 17 gdy powiedział:
-Przepraszam państwa ale musimy się już chyba z Anią zbierać, bo jakieś 4 godziny drogi przed nami.
-Właśnie- poparłam go.
Tak, że zebraliśmy się, a potem wypadało by się pożegnać:
-Pa wnusiu. Mam nadzieję, że nas odwiedzisz w tym Krakowie. Tyle razy Cię zapraszaliśmy. Jeszcze do tego prawie bym zapomniała. Proszę dla Ciebie- powiedziała wręczając kopertę- Ode mnie i dziadka.
-Dziękuję, na pewno wpadnę w ferie.- odpowiedziałam.
-No i na moją 18 oczywiście z Grześkiem.
-Jasne. Do tego na ferie też macie przyjechać razem. – poparła go ciocia.
-Zobaczymy jaki Gregor będzie mieć plan ale na pewno się postaramy.- powiedziałam.
- Cześć Ania.-wypalił wujek przytulając się do mnie i wręczając prezent w postaci koperty- Mały drobiazg.-uśmiechnął się.
-Dziękuje nie trzeba było.
-Trzymaj się w tym Gdańsku, a ty się nią opiekuj młody człowieku.- powiedział do Grześka po czym się roześmiał
Potem jeszcze pożegnałam się z każdymi i zadowolona wyszłam z Grześkiem i 4(dziadkowie, rodzice, mój chrzestny oraz chrzestna) kopertami gotówki z domu.  Ok.4 godziny później byliśmy już w Gdańsku. Oczywiście po drodze zatrzymaliśmy się w MacDonald’zie i tym razem spokojnie zjedliśmy posiłek zapłacony tym razem przeze mnie. Chociaż Grzesiek się sprzeciwiał ale byłam nieustępliwa. W końcu przestał marudzić i pojechaliśmy do naszego mieszkania. Obudziłam się o 9.03. Wysyczałam tylko patrząc na elektryczny budzik :
-Kurwa! Zaspałam, a chuj nie idę…- po czym usnęłam.
Jakieś pół godziny potem wbiegł do mojego pokoju Grzesiek:
-Anka! Wstawaj! Już! Ruszaj się! Do szkoły!
-Nie drzyj się. Nie idę.-odpowiedziałam leżąc na brzuchu.
-Idziesz.
-Nie. Dziś i tak kończymy o 11.40 lekcje. Po południu pójdę na trening.
-Anka! Wstawaj nie pyskuj!- powiedział Grzesiek
-Nie bądź taki drętwy! Chodź połóż się koło mnie i pośpijmy jeszcze razem.
-To zabrzmiało jak propozycja s….
-Nie miało tak zabrzmieć .-powiedziałam poklepując miejsce koło mnie.
Grzesiek wreszcie się ogarnął  i poszliśmy spać. Za jakiś czas unoszę głowę i patrzę która godzina:
-O kurwa!
-Co się dzieję? – obudził się Grzesiek.
-Jest już 13.
-Ja pierdzielę. Ja trening mam na 1315. – powiedział Grzesiek i wybiegł z pokoju.
-Ahaaa.-powiedziałam sama do siebie i wstałam. Potem się ogarnęłam, lekko umalowałam, popisałam z Nikiem i Wronką na fajsie po czym poszłam na trening. Ten minął szybko. Wróciłam do domu, a tam zastałam Gregora czekającego na mnie z kolacją i jakimś małym pudełeczkiem.
- Grzesiek co ty?
-Mały prezent. Dziś tak przecież naprawdę masz 18 urodziny, a ja nie dałem Ci prezentu w Bełku więc pomyślałem, że teraz upitraszę nam kolację i dam ten prezent.-wskazał na pudełko.
-Dzięki. Nie trzeba było.
-Trzeba. –uśmiechnął się.
Cały wieczór śmialiśmy się i gadaliśmy. Prezentem od Grześka okazała się bransoletka ze złotą zawieszką w kształcie kółka, a na niej wygrawerowane było moje imię „Ania.” Miałam nadzieję, że w końcu wszystko się ułoży lecz mój spokój nie trwał długo.